ขอแชร์เรื่องตัวเองนิดนึง เราเคยเข้า workshop จิตบําบัดอยู่หลายครั้ง (ก่อนที่จะเป็นแพนิค) ขอไม่เปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับโรงบาลไม่ว่าช่องทางไหน
คือเราเคยมีปัญหาเรื่องการแสดงออกทางอารมณ์เวลามีความทุกข์ใจ เสียใจ และเศร้าใจ
คนทั่วไป เวลามีปัญหา จะสามารถอ่อนแอได้ ร้องไห้ได้ แต่เราไม่สามารถทำมันได้ เวลามีความทุกข์ หรือเสียใจ พบว่าเราไม่สามารถอ่อนแอเท่าคนอื่น ไม่สามารถร้องไห้กับตัวเอง ไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้ (แม้แต่ญาติเสีย) แต่เวลาดูหนังเศร้าก็มีร้องไห้บ้าง อันนี้ก็งงมาก
ซึ่งมันดูไม่เป็นปัญหา แต่เรารู้สึกว่ามันคือปัญหามากๆ มันทำให้เราเก็บความรู้สึก อึดอัด เหมือนเราเฆี่ยนตีตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่าเมิงอ่อนแอไม่ได้นะ เมิงอย่าร้องนะ เมิงอย่าอ่อนแอนะ มันค่อนข้างไม่ healthy มากๆ
และมันส่งผลคือเวลาเราแสดงออกความอ่อนแอไม่ได้ เราจะมี autopilot ที่ไม่น่ารักออกมากับคนอื่น
ขอข้ามกระบวนการ workshop ละกัน มันละเอียด และเราอธิบายได้ยาก เราไม่เข้าใจหลักการด้วย หลัก ๆ คือการพูดคุย ให้เราได้ทำงานกับตัวเอง ทำงานกับความทรงจำตัวเอง
หาต้นเหตุ
จนสุดท้ายมาพบว่า ต้นเหตุของปัญหานี้คือการที่ถูกสอนมาว่า ตอนเด็กๆ เรามักจะถูกพ่อแม่ บอกว่า เกิดลูกผู้ชาย ห้ามอ่อนแอนะ ห้ามร้องไห้เด็ดขาด ต้องเข้มแข็ง เวลาเด็กๆ ร้องให้จะโดนดุให้หยุดร้อง และมันกดอยู่ในความรู้สึกเรา
แก้ไขต้องใช้เวลา
พอรู้ต้นต่อก็เริ่มบำบัด ขั้นตอนนี้จะว่าง่ายมันก็ไม่ง่าย ต้องใช้เวลา ส่วนตัวเรามองว่ามันโคตรยากเลย มันคือการแก้ไขสิ่งที่อยุ่ในตัวเรามาเป็น 10 ปี ให้่หายไป หรือให้สมองเข้าใจถูกต้องมันต้องใช้เวลานานมาก ขั้นตอนนี้ต้องใจเย็น และให้เวลากับมัน ต้องใช้เวลาฝึกฝน (ทุกคน ทุกเรื่องฝึกได้) อย่าลืมว่า ณ ตอนที่สมองถูกปลูกฝัง เรียนรู้ มันก็ใช้เวลานานหลายปี การจะแก้ไขมันก็คงไม่ใช่เวลาแปบเดียวแน่นอน
จิตบําบัด ที่ไหนดี
จริงๆ ทุกวันนี้จิตบําบัด ตอนนี้เข้าถึงง่ายนะ มีแบบออนไลน์ด้วย และหลายๆ โรงบาลก็มี Telehealth แล้ว ที่เราเคยใช้บริการก็มีหลายเจ้า เช่น
ค่าใช้จ่ายไม่ถูก คิดเป็นชั่วโมง แต่คุ้มค่ามาก ถ้าเรามีปมอะไรในใจ แล้วอยากแก้ไข การพบผู้เชียวชาญคือทางออกที่เร็วและดีที่สุด
