หนังสือ ฉันไม่ใช่ผู้ใหญ่ ฉันแค่อายุ 30 เป็นหนังสือแนวบันทึกชีวิตประจำวัน ที่มาพร้อมกับภาพประกอบที่มีลายเส้นเป็นเอกลักษณ์ ที่บอกเล่าเรื่องราวได้ดีไม่ต่างจากตัวอักษร เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้ชีวิตประจำวันของคนวัย 30 เนื้อหาสามารถแทนความคิดและคำพูดของคนวัยเดียวกันได้เป็นอย่างดี แม้ในมุมคนอื่นคนวัย 30 จะกลายเป็นผู้ใหญ่ แต่เอาเข้าจริงๆคนในวัย 30 กลับไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขนาดนั้น ยังเต็มไปด้วยข้อผิดพลาด และหลายสิ่งที่ยังต้องเรียนรู้ บางทีอายุ 30 ก็คงเป็นเสน่ห์ตามวัยของมัน
คนวัย 30 บางคนมีลูกโตแล้วด้วยซ้ำ แต่คนวัย 30 บางคนกลับเป็นคนไม่รู้เรื่องราวอะไร หลายคนยังเอาตัวแทบไม่รอด ยังไม่ต้องพูดถึงการต้องเลี้ยงดูเด็กสักคน ชีวิตของ “นีน่า คิม” ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นเท่าไหร่นัก เธอวาดภาพถ่ายทอดวัย 30 ในหลากหลายมุมมอง มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์ ท้อแท้ อ่อนไหว ยิ้มบ้าง ร้องไห้บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้คือเราซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองและกล้าเปลี่ยนแปลงไปสู่จุดหมายใหม่ๆ มาใช้ชีวิตวัย 30 อย่างมีความสุขกันเถอะสนุกกับชีวิตมากกว่าเดิมตัดความกังวลและสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปบ้าง
ตอนนี้คุณกำลังหัวดื้อเพราะปัญหาจากงานที่แก้ไม่ตกฉุดขาคุณไว้อยู่หรือเปล่า ? บอกตัวเองให้โล่งใจไปเลยว่า “วันนี้พอแค่นี้แหละ” ว่ากันว่าการหยุดพักชั่วคราวก็เป็นวิธีการแก้ปัญหาแบบหนึ่ง เชื่อมั่นว่าตัวฉันในวันพรุ่งนี้สิ ส่วนวันนี้พอเถอะ พักเหอะ
โกรธตัวเองที่เมื่อคืนดื่มหนักจนหมดสภาพ สงสัยคงลืมไปว่าตัวเองเข้าวัย 30 แล้ว วัย 30 แบบที่วิ่ง 1 วันแล้วต้องนอนพักไป 2 วัน
เงินเดือนผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป มองเงินเดือนที่เหมือนน้ำซึมบ่อทราย ช่างเป็นสถานการณ์ที่ขับไม่ออก ได้แต่ขำแห้งวนไป
ค่าครองชีพก็ขึ้นเอ๊าขึ้นเอา แต่ทำไมเงินเดือนฉันยังอยู่เท่าเดิมล่ะเนี่ย ทำไมของที่ต้องซื้อถึงได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุดกันนะ มีอพาร์ทเม้นท์ขึ้นอยู่ทั่วหัวระแหง รถก็ล้นถนน แต่ทำไมถึงไม่มีอะไรที่เป็นของฉันบ้างเลยล่ะ
งานกองพะเนินเป็นภูเขา เพราะเพื่อนร่วมงานลางานกะทันหัน ดังนั้นเลยต้องทำงานล่วงเวลาอยู่คนเดียว เมื่อเช็คโซเชียลมีเดียของเพื่อนร่วมงาน กลับเป็นภาพดูหนังอย่างสบายใจเหมือนคนว่าง
บ้าน > ออฟฟิศ > บ้าน > ออฟฟิศ move on เป็นวงกลม ไม่มีที่สิ้นสุดเวทนาจริงๆ ชีวิตฉัน
สิ่งที่ช่วยเติมเต็มช่วงเวลาพังๆของชีวิตได้ ดูเหมือนว่าจะมีแค่อาหารเสริมชนิดต่างๆ อย่างพวกวิตามิน โสมแดง ประมาณนี้สินะ
เหมือนว่าพวกเราต่างก็อาศัยอยู่ในโลกที่หลอกตัวเองและถูกตัวเองหลอก หมายถึงในโลกที่ขมขื่นที่ต้องผ่านวันที่มัน “เป็นไร” อย่าง “ไม่เป็นไร”
ระหว่างที่ไถฟีด social media ไปเรื่อยๆ พอเห็นชีวิตหรูหราฟู่ฟ่าของใครบางคนที่ไม่เคยรู้จักกันในชีวิตจริง ก็สงสัยนิดนึงว่า “คนๆนั้นจะมีเรื่องกังวลอะไรบ้างไหมนะ”
ไม่ว่าใครก็เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่หัวใจว่างเปล่าใช่ไหม เมื่อเป็นอย่างนั้นไม่ต้องพยายามเติมเต็มหัวใจที่โหวงเหวงนั้นหรอกนะ การปล่อยไว้เฉยๆบางครั้งก็เป็นอีกหนึ่งวิธีแก้เหมือนกันลองหายใจเข้าทางปากเฮือกใหญ่ๆ แล้วหายใจออกยาวๆ มันก็ดีขึ้นนิดหน่อยนะ
เมื่อความคิดในหัวยุ่งยากซับซ้อนก็มักจะนั่งสมาธิ พอได้นั่งสมาธิแล้วหลับตาเหมือนหัวใจที่มันว้าวุ่นจะสงบลง วันนี้ฉันต้องแบ่งเวลาให้หัวใจได้พักซะบ้าง
