หนังสือเล่มที่ 86 ของปี 2023 ที่อ่านจบ คือหนังสือ “อุณหภูมิหัวใจตอนนี้…เป็นยังไงบ้างนะ” เขียนโดย Saye (ซาเย) ผู้แปล ฑิตยา ปิยภัณฑ์ สำนักพิมพ์ Springbooks หนังสือเล่มนี้เล่าจากประสบการณ์ผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้ามากว่า 6 ปี นำเสนอในรูปแบบบทความและสอดแทรกภาพการ์ตูน
หนังสือ อุณหภูมิหัวใจตอนนี้…เป็นยังไงบ้างนะ เป็นหนังสือที่เหมาะสำหรับผู้ที่สนใจการดูแลรักษาเมื่อหัวใจของเราเกิดไม่สบาย ผู้ที่มีคนใกล้ตัวกำลังเผชิญกับโรคซึมเศร้า รวมถึงผู้ที่กำลังต่อสู้กับเมฆหมอกก็หนาที่ปกคลุมในใจที่อาจไม่มีใครมองเห็น
ซื้อหนังสือ
- Lazada: https://s.lazada.co.th/s.90hjh?cc
- Shopee: https://shope.ee/8eySZi9SMq
สรุปข้อคิดจากหนังสือ อุณหภูมิหัวใจตอนนี้…เป็นยังไงบ้างนะ
โรคซึมเศร้า คือ โรคมะเร็งทางใจ และ หากปล่อยปละละเลย โรคซึมเศร้าจะเร่งให้เราตายก่อนวัยอันควร และความตายอันเป็นผลจากสิ่งนี้คืออายุขัยทางใจของคนๆ นั้น
การได้รักษากับคุณหมอผู้มีเคมีเข้ากันเป็นเรื่องสำคัญ เพราะคุณหมอย่อมมีอิทธิพลต่อความรู้สึก
ให้เชื่อมั่นในตัวแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ แล้วเราจะค่อยๆ เห็นประสิทธิภาพของยาและคำแนะนำไปเอง (ใช้เวลาอย่างน้อย 2-3 สัปดาห์)
เผชิญหน้ากับภาวะซึมเศร้าของคนใกล้ตัว อย่าเอ่ยคำพูดโดยใช้ไม้บรรทัดของตนบ่งบานตัดสินผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
โรคซึมเศร้าไม่ใช่โรคที่เอาชนะได้ด้วยกำลังใจ
หากอยากให้กำลังใจ ให้ใช้วิธีการเน้นความปลอดภัยด้วยการบอกผู้ป่วยว่าเราจะอยู่ข้างๆ และถามว่าอยากได้ความช่วยเหลืออะไรไหม
บอกผู้ป่วยว่าแม้ตอนนี้จะไม่อยากให้เราช่วยก็ไม่เป็นไร แต่เรายังมีจิตยินดีอยากช่วยไปตามวิถีที่ผู้ป่วยปรารถนาเสมอ โปรดบอกด้วยว่า จะคอยอยู่เคียงข้างทุกคราวที่เขาหรือเธอต้องการ และขอให้บอกกันได้ตามสบายว่าอยากให้เราช่วยอย่างไร
หาเข้าหาผู้ป่วยโรคซึมเศร้าด้วยความเข้าใจและเปิดใจยอมรับเพิ่มขึ้นอีกนิด ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างระมัดระวังอีกหน่อย ก็จะช่วยเหลือตามที่ผู้ป่วยต้องการได้โดยไม่ต้องผิดใจต่อกัน
เนื่องจากโรคซึมเศร้าเป็นปัญหาทางชีววิทยาและเคมี คือสารเคมีในสมองเกิดความบกพร่อง อย่าอายที่จะใช้ยารักษาปัญหาทางสมอง ก็เหมือนกับกระดูกที่แตกหักย่อมไม่อาจติดสมานกันได้ด้วยความตั้งใจมั่นอย่างเดียว
โรคซึมเศร้าก็เป็นโรคชนิดหนึ่งเหมือนกัน ยาไม่ใช่วายร้ายแต่ช่วยปรับสภาพร่างกาย เป็นเพื่อนที่อยู่เคียงข้างกันทุกวัน
เรื่องสุขภาพกับความแข็งแรง ไม่มีทางลัดช่วยให้ดีขึ้นอย่างง่ายดายในเร็ววัน ต้องใช้เวลากับความพยายามอย่างสม่ำเสมอเท่านั้น
ยิ่งเติบโตก็ยิ่งได้เรียนรู้ความรู้สึกเยอะแยะมากมาย และรับรู้ว่าหยดน้ำตาซึ่งใช้แสดงความรู้สึกต่างๆ เหล่านั้นไม่ใช่สิ่งเลวร้าย
