หนังสือเล่มที่ 52 ของปี 2023 ที่จะมารีวิวให้ชมกันในบทความนี้ชื่อว่า เธอจะไม่หลงทางบนถนนที่สร้างเอง เขียนโดย วิน นิมมานวรวุฒิ (โรแมนติกร้าย) สำนักพิมพ์ springbooks เป็นหนังสือแนววรรณกรรม เรื่องสั้น ว่าด้วยเรื่องการสร้างและตามหาเซฟโซนในชีวิต เพราะไม่มีเซฟโซนไหนที่จะคงอยู่ตลอดไป เราจึงต้องสร้างและตามหาเซฟโซนของแต่ละช่วงชีวิตให้เจอ
ทุกคนต่างรู้ดีว่าการเยียวยาบาดแผลของยุคสมัยต้องอาศัยความเห็นอกเห็นใจ (empathy) ที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก แต่อีกสิ่งหนึ่งซึ่งฉันคิดว่าสำคัญไม่แพ้กัน คือการมองให้เห็นถึงที่มาของปัญหาที่ทำให้สภาวะสุขภาพจิตของเราอยู่ในระดับวิกฤติ “เธอจะไม่หลงทางบนถนนที่สร้างเอง” ผลงานเล่มล่าสุดจาก “วิน นิมมานวรวุฒิ” (โรแมนติกร้าย)
ซื้อหนังสือ เธอจะไม่หลงทางบนถนนที่สร้างเอง
รีวิวสรุปเนื้อหาหนังสือ เธอจะไม่หลงทางบนถนนที่สร้างเอง
ไม่ผิดที่จะอ่อนแอบ้าง การกล้าที่จะอ่อนแอดีกว่าฝืนที่จะเข้มแข็งเสมอ และคนที่รักเราอย่างจริงใจจะรักเราเพราะแบบนั้น
การพยายามยิ้มในวันที่อยากร้องไห้อาจเหนื่อยใจและไม่เป็นธรรมชาติ แต่เราอาจเป็นรอยยิ้มของใครโดยที่ไม่ได้ตั้งใจก็ได้
คนที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองสำคัญเป็นอันดับ 1 ของหัวใจ และพร้อมที่จะโอบกอดเราไว้จะผ่านเข้ามาไม่กี่ครั้งในชีวิต
ทุกคนมีนิยามความรักที่ต่างกัน จึงไม่แปลกที่เราจะรักและถูกรักในแบบที่ไม่ตรงกับความคาดหวัง 100% แต่สิ่งสำคัญคือแค่รัก 1% ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ชีวิตมีอยู่ต่อไป
เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าวันสุดท้ายที่ได้ใช้เวลากับคนที่รัก จะเป็นวันไหนอาจเป็นวันที่แสนธรรมดาในชีวิต ถ้าเราใจดีและมองเห็นในส่วนที่น่ารักในขณะที่ยังทำได้คงจะดีกว่า
ไม่มี safe zone ไหนที่จะคงอยู่ตลอดไป เราจึงต้องสร้างและตามหา safe zone ของแต่ละช่วงชีวิตให้เจอ บางครั้งอาจเหลือแค่ตัวเราลำพังแต่เราต้องไม่ทอดทิ้งตัวเอง
เวลาอาจไม่ช่วยให้ลืมความเจ็บปวดได้อย่างหมดจด แต่เวลาจะช่วยให้เรามีความกล้าหาญที่จะรักอีกครั้ง
บางครั้งเราก็รู้สึกโหยหาช่วงชีวิตในวัยเด็ก ที่ไม่ต้องแบกสัมภาระที่บรรจุอีโก้ ความฝันที่ยังไม่แน่ใจ และความรับผิดชอบที่ไม่ได้เลือกเองเอาไว้
หัวใจสำคัญของการเติบโตคือการพร้อมรับฟังอย่างเปิดใจ แม้จะไม่ได้เห็นด้วยหรือเข้าใจแต่เราก็รับฟังกันด้วยใจ โดยไม่ต้องตัดสินคนอื่นจากมุมมองของตัวเอง
comfort zone ที่เป็นยิ่งกว่าความสบายใจ คือการได้อยู่กับใครบางคนที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองกล้าฝัน แม้ว่าสิ่งนั้นจะไร้ความหมายในสายตาคนอื่น แต่มันเป็นดั่งอากาศที่ใช้หายใจของเรา
ความสัมพันธ์ที่ใช่ ไม่ต้องพยายามฝืนที่จะเป็นอย่างอื่น นอกจากสิ่งที่เป็นอยู่
โปรดอย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับความรัก เพราะเราคู่ควรกับมันเสมอ แม้ในวันที่เราร้ายจนหมั่นไส้ตัวเองหรือหน้ารักจนเขินโลกทั้งใบ
อาจมีบางครั้งที่เราสงสัยว่าทำไมคนที่เรารักถึงไม่รักเราในแบบที่เราต้องการ แต่ความจริงคือทุกคนไม่ใช่ robot ทุกคนไม่ใช่ AI แต่ละคนก็มีนิยามความรักที่แตกต่างกัน
อย่าคาดหวังให้ใครคนนั้นสมบูรณ์แบบตามอำเภอใจ เพราะชีวิตไม่ใช่เกมจำลองความฝัน ที่เราจะควบคุมทุกตัวละครให้เป็นดั่งใจ เพราะทุกคนต่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีหัวใจเจ็บปวดและใจสลายเป็นด้วยกันทั้งนั้น
บางครั้งเราก็ไม่ได้ต้องการคนรักหรือความรักที่สมบูรณ์แบบ ขอแค่มิตรภาพหรือความสัมพันธ์ที่ทำให้เราไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเกินไปในจักรวาลนี้
เรารู้สึกเหงาที่สุดในจักรวาลก็ตอนที่ไม่มีใครรอบตัวรู้เลยว่าเรากำลังเหงาแค่ไหน แม้ตอนที่ยิ้มและหัวเราะอย่างร่าเริงต่อหน้าคนที่รัก
เราไม่ใช่บ้านของความเศร้า แต่เป็นโรงแรมที่ปล่อยให้มันเข้ามาพักชั่วคราวแล้วจากไป
การรับมือกับความเศร้าที่ดีที่สุด คือการเปลี่ยนจากผู้จม เป็นผู้สังเกตการณ์
บนโลกที่ใครๆต่างยุ่งอยู่กับความเศร้าของตัวเองเราแค่อยากถูกมองเห็นและเข้าใจ เพียงเท่านั้นก็เพียงพอสำหรับการมีชีวิตอยู่ต่อไป
แม้การมีชีวิตจะเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่ก็ไม่ได้แปลว่าทุกความสวยงามที่ผ่านมาจะไร้ความหมายและคุณค่า
ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีคนให้คิดถึงบนโลกที่ทำร้ายหัวใจ
โอบกอดและมีความสุขกับปัจจุบันให้เต็มที่ ส่วนเรื่องของอนาคตก็ปล่อยให้ตัวเราในอนาคตรับมือ
บางครั้งเราอาจคิดว่าเรื่องราวของความเศร้าของเรายิ่งใหญ่เกินจะก้าวผ่านไปได้ แต่ถ้าลองตั้งสติและถอยออกมาอีกสักก้าวเพื่อมองภาพใหญ่ เราอาจพบว่าอนุสรณ์หัวใจสลายของเราเป็นแค่ชิ้นส่วนหนึ่งในบรรดาสิ่งของนับล้านของผู้คนทั้งโลกอย่างน้อยเราก็ไม่ได้หัวใจสลายเพียงลำพัง
อย่าเอานาฬิกาชีวิตของใครมาตั้งไว้ใกล้ตัวเราเลย ชีวิตก็ไม่ได้มีความสำเร็จไหนที่จะคงอยู่ตลอดไป ชีวิตไม่ใช่ทั้งตอนจบอันแสนสุขหรือโศกนาฏกรรมหรอก เพียงแค่ดำเนินไปในแบบของมัน
การมองโลกในแง่ดีแบบไม่เข้าใจก็ทำให้เราเศร้าได้ เช่นเดียวกับการมองโลกในแง่ร้ายก็ทำให้เรามีความสุขได้ถ้ามองด้วยความเข้าใจ
การแต่งงานอาจเป็นแค่ทางเลือกหนึ่งในร้อย หรือไม่อยู่ในทางเลือกชีวิตของใครบางคนเลยด้วยซ้ำ
อย่าให้ใครมาผูกขาดทำความสุขโดยบอกว่าความสุขของเราต้องมีหน้าตาแบบไหน เพราะความสุขของเราไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
เรามักมีความสุข เมื่อเข้าใจว่าความเศร้าที่รู้สึกเกิดขึ้นเพราะอะไรและจากอะไร
