เชื่อว่าคนรอบ ๆ ตัวเราเองก็มีบางคนที่รู้ และบางคนที่รู้ เราค่อนข้างเป็นคนแบบ introvert ขั้นสุด ชอบและมีความสุขในการใช้ชีวิตคนเดียว แต่นั้นไม่ได้หมายถึง เราโด่ดเดี่ยว ไม่มีใครอยู่รอบข้าง หรือหลีกหนีสังคมนะ เราเองก็มีสังคม มีครอบครัวปกติ เพียงแต่ว่า เราชื่นชอบที่จะอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวมากกว่า
การเป็นคน introvert บางครั้งค่อนข้างเหนื่อย โดยเฉพาะในสังคมการทำงาน ที่เราต้องใช้พลังงานมากกว่าปกติ ยิ่งการที่ต้องสื่อสารกับแผนก หรือทีม เราก็รู้สึกว่าการต้องคุยกับคนอื่นนั้นมันเป็นเรื่องยาก ยิ่งคนที่ไม่สนิทนั้นยากมาก แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้เลย
ในการสื่อสาร เราเลือกช่องทางการ text เป็นอันดับแรก ไม่ว่าจะเป็นแชท หรืออีเมล เราจะรู้สึกไม่โอเคที่ต้องพูดคุยทางโทรศัพท์ ยกเว้นคนที่เราสนิทแล้ว
การปรับตัวในการทำงานและการเข้าสังคม ดูเป็นเรื่องใหญ่พอๆ กับการเรียนรู้การทำงานเลย ในตอนแรกเราเคยคิดว่าเราจะทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ยิ่งเป็นสังคมหลังเลิกงาน ประเภท เลิกงานไปต่อกัน กินข้าว กินเหล้า เราจะพยายามเลี่ยงตลอด ไม่เว้นแม้แต่เลี้ยงสังสรรค์ของบริษัท หากไม่ไปในเวลางาน เราจะไม่ไป
เราเคยโพสในเฟสส่วนตัวว่า “ถึงเราจะชอบอยู่คนเดียว แต่การมีใครสักคนมันย่อมดีกว่า” ประโยคมันฟังดูเหมือนเหงา แต่เราคิดว่าเราไม่ได้เหงาขนาดนั้นนะ มันมีแหละ บางทีทีแอบเหงาๆ แต่มันก็แปบเดียว เพราะการมีใครสักคนในชีวิตมันย่อมดีกว่าอยู่คนเดียวอยู่แล้ว
การไปไหนมาไหนคนเดียว อาจจะก่อให้เกิดความรู้สึกเหงาๆ ซ่อนอยู่ภายในใจลึกๆ บ้าง แต่ก็อดยอมรับไม่ได้จริงๆ ว่า มันเป็นอีกหนึ่งหนทางในการสร้างความสบายใจได้ดีที่สุด
