ตามชื่อบทความเลยเราไม่คิดว่าตัวเองจะเป็น โรคแพนิค !? จริงๆ เราเป็นคนที่สนใจเรื่องเกี่ยวกับจิตทยาและการพัฒนาตัวเองมาก เราได้ยินคำว่า โรคแพนิค หรือ อาการแพนิคมานานมากๆ จนกระทั่งวันนึงเราต้องรู้จักมันให้ดีขึ้น เพราะมันดันมาอยู่ในตัวเรา
เราคือมือใหม่ในวงการโรคแพนิค (Panic ATTACK) 5555 แต่ก็นั้นแหละ มันคือความผิดปกติของเคมีในสมองและฮอร์โมนบางอย่าง เราไม่ขอลลงรายละเอียดลึก พวกวิชาการเราไม่ถนัด เดี๋ยวเรียก ใช้ศัพท์ผิด
อย่างที่บอกข้างบน อยู่ๆ เราพบว่าตัวเราเอง มีอาการแพนิค ณ ตอนที่เรากำลังเขียนบทความนี้อยู่ เราอยู่ในกระบวนการรักษาแล้ว แน่นอนว่าคนที่ไม่เข้าใจ จะคิดว่ามันน่ากลัว
จุดเริ่มต้นของการแพนิค
เราไม่ได้ลงรายละเอียดลึกๆ นะ แต่เล่าคราวๆ ละกัน ว่า วันนึงเราอ่านแชทที่คุยกันปกติ แล้วก็คิดๆ ไรไปสักพัก รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีอาการแปลกๆ ดังนี้
- หายใจไม่ค่อยออก หายใจลำบาก แน่นหน้าอก
- มีความกระวนกระวายมาก
- รู้สึกกลัว ตอนนั้นเราแยกไม่ออกว่ามันคือกลัวอะไรยังไง แต่รู้สึกว่ากลัว
- ขยับตัวไม่ค่อยได้ รู้สึกไม่ค่อยมีแรง เหมือนกำลังจะเป็นลม
- เป็นแบบนี้อยู่ราวๆ 10 นาที แล้วก็รู้สึกหมดแรง
หลังจากเหตุการณ์นั้นเราเป็นแบบนี้อีกหลายครั้ง จนเราต้องไปพบแพทย์ แล้วรู้ว่าเราเป็นแพนิค
อาการแพนิคไม่ได้อันตรายนะ
ทำความเข้าใจกันก่อนว่า อาการแพนิค หรือโรคแพนิคมันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่น่ากลัว แต่ไม่ได้น่ากลัวในระดับที่ต้องกังวลมากๆ แต่ถึงยังไงก็ควรจะเข้าพบแพทย์และทำการรักษานะครับ การรักษาไม่ได้มีแค่การใช้ยา ยามันแค่ส่วนนึง
ผมไม่ขอพูดถึงเรื่องอาการ มันมีข้อมูลในเน็ตเยอะแล้ว แต่ผมอยากแชร์เรื่องควงามเข้าใจเกี่ยวกับโรคแพนิค สำหรับคนที่กำลังเป็น และคนที่มีคนรอบข้างเป็น (ไม่น่าเชื่อว่า ผมและคนรอบๆ ข้างผมเป็นอาการนี้กันเยอะจนน่าตกใจ)
ความเข้าใจเกี่ยวกับอาการแพนิค ที่เราควรปรับปรุงคือ เรื่องความอันตราย จะบอกว่ามันไม่อันตราย มันก็ไม่ใช่ จะบอกว่ามันอันตรายจนถึงชีวิต ก็ไม่ขนาดนั้น (บางคนเป็น 10 ปี ไม่ตาย แต่ก็ไม่หาย) แต่มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราอาจจะไปถึงจุดนั้นได้ หากไม่รักษา เพราะอาการแพนิคส่งผลต่อการดำเนินชีวิตมากๆ
อาการแพนิค สำหรับที่การปฏิบัติตัว
- พยายามอย่าทำให้ตัวเองต้องกังวล การกังวลคืออาหารของโรคแพนิค
- รักษาเท่านั้น ควรพบแพทย์และนักจิตบำบัด
- ต้องเข้าใจโรคที่เป็น ความเข้าใจ ช่วยให้เราวิตกกังวลน้อยลง
- กินยา (ถ้าแพทย์ให้ยา)
- ฝึกวิธีหกายใจยาวๆ หากเกิดอาการแพนิค ให้หายใจยาวๆ ลึกๆ ช้าๆ เป็นจังหวะ สม่ำเสมอ ทำใจให้สบาย ลดความเครียด ความกังวล ตรงนี้ต้องฝึกบ่อยๆ
- มองโลกในแง่บวก บนพื้นฐานของความจริง อย่าพยายามมองทุกอย่างให้บวก มันดูหลอกตัวเองเกินไป
- ฝึกทำสมาธิบ่อยๆ อย่้างน้อยก็ก่อนน้อยสัก 10 นาที (ผมทำทุกวัน)
- หากิจกรรมที่เคยทำแล้วผ่อนคล้าย ไม่แนะนำกิจกรรมที่ไม่เคยทำ หรือทำแล้วกังวล
- อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี มีคนค่อยอยู่เคียงข้าง ให้กำลังใจ และเข้าใจ
- กินอาหารให้ครบ และมีประโยชน์
- อย่านอนดึก นอนให้พอ
- อย่าทำงานหนัก
- ออกกำลังกายด้วย
สิ่งที่ไม่ควรทำเพราะจะกระตุ้นอาการแพนิค
- กินยา ลด ละ เลิก
- เหล้า แอลฯต่างๆ เบียร์ ไวน์ก็ด้วย
- อย่าใช้มือถือบ่อยๆ
- เลิกเล่นโซเซียลาสักระยะ ถ้าทำได้ (ผมเลิกเล่นไปยาวๆ เลย)
- นอนน้อย
- ทำงานหนักเกินไป
- เครียด
- กังวล
- อย่าใช้ชีวิตเร่งรีบ เอ็นจอยกับช่วงเวลานั้นๆ
