เราชอบที่จะใช้เวลาในการอยู่คนเดียว ชอบใช้เวลาอยู่ในความเงียบสงัดแต่ก็เพลิดเพลินกับการใช้เวลาในพื้นที่สาธารณะในอีกหลายแง่มุมเหมือนกัน ในที่นี้หมายถึงการอยู่ในพื้นที่สาธารณะในแบบที่เราไม่ต้องแลกเปลี่ยนหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นโดยตรง แค่อยู่ในพื้นที่เดียวกัน ด้วยความมีชีวิตชีวาของสถานที่ที่มีผู้คนอยู่ด้วยมันช่วยเติมเต็มพลังให้กับเรา เราเรียกมันว่า “การสัมผัสกลิ่นอายของผู้คนรอบตัว” แต่ถ้ากลับกัน ถ้าเราอยู่ในพื้นที่สาธารณะที่มีผู้คนมากมายร่วมอยู่ในวงสนทนาหรือในโต๊ะเดียวกันกับ เราสิ่งนี้คือสิ่งที่ดูดพลังชีวิตของเราไปเยอะมาก
บางครั้งเราเอาแต่ขลุกตัวอยู่บ้านแทบไม่ได้ขยับเขยื้อนร่างกายไปไหน อย่างมากก็ลุกกินข้าว ลุกเข้าห้องน้ำ เดินไปเดินมาในบ้านบ้าง มันทำให้เราคิดถึงกลิ่นอายของผู้คนขึ้นมา ในเวลาแบบนั้นเรามักจะออกไปนั่งในร้านกาแฟร้านประจำซักแห่งท่ามกลางผู้คน เราจะพกหนังสือไป 1 เล่มและที่ขาดไม่ได้คือหูฟังสำหรับฟังเพลงเวลาอ่านหนังสือ และต้องเป็นหูฟังที่สามารถตัดเสียงรบกวนจากภายนอกได้
มันช่วยให้เราสามารถอยู่ในโลกของเรา โดยมีเสียงภายนอกเข้ามารบกวนน้อยที่สุด แต่ก็ยังสามารถได้รับพลังงานจากผู้คนในสถานที่นั้นด้วย ถึงแม้ไม่มีคนให้พูดคุยด้วย หรือไม่มีความจำเป็นต้องพูดอะไรออกมา แค่ได้นั่งอยู่แบบนั้น ก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนได้ชาร์จพลังไม่ต่างจากการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น
เพียงแค่เราได้เห็นผู้คนเดินไปเดินมา ก็เพียงพอแล้วมันรู้สึกเติมเต็มความรู้สึกในการโหยหาความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น เวลาอยู่ในที่สาธารณะเราได้นั่งมองคนแปลกหน้าและได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกันผ่านหูบ้างเล็กน้อย และเรามักจะเลือกสถานที่ที่ไม่มีคนเยอะจนเกินไป แน่นอนว่าเราเลือก Starbucks และเรามักจะนั่งมุมเดิมโต๊ะเดิมตลอด เพราะเป็นมุมที่เราเลือกแล้วว่านั่นคือมุมที่เงียบสงบที่สุดของร้าน เป็นมุมที่เงียบแต่ก็ยังคงได้รับกลิ่นอายของผู้คนที่ผ่านเข้ามาในร้าน
แน่นอนว่าการได้พบใครสักคนและได้พูดคุยกันเป็นเวลานาน ๆ มันย่อมเป็นเรื่องดี แต่การพบปะกันต่อหน้าและทำสิ่งต่าง ๆ ร่วมกันมันใช้พลังงานของตัวเราค่อนข้างสูง บางครั้งทำให้เรารู้สึกเหนื่อยล้า แค่คิดว่าต้องทำแบบนั้นทุกวันก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว จนรู้สึกบางทีอยากกลับบ้านหนีเข้าถ้ำของตัวเอง
ดังนั้นเราเลยต้องหาเวลาอยู่กับตัวเองให้เพียงพอเพื่อชาร์จพลัง และออกไปข้างนอกบ้าง ออกไปนั่งเล่นท่ามกลางฝูงชนแล้วทำกิจกรรมด้วยตนเองอยากจะทำแบบเงียบ ๆ
เราชอบการใช้เวลาอยู่คนเดียวท่ามกลางผู้คนแปลกหน้ามากมาย การใช้เวลากับตัวเองทำในกิจกรรมที่ตัวเองชอบ อย่างอ่านหนังสือ ครุ่นคิดสิ่งต่าง ๆ บ้างในบางครั้ง ปล่อยให้สมองคิดเรื่องต่าง ๆ จินตนาการเรื่องราวบ้าง และทั้งเราและเขาต่างวนเวียนอยู่รอบตัวกันและกัน เป็นเหมือนดั่งเงาอันเงียบเชียบของกันและกัน ไม่รู้จักกัน แต่อยู่ร่วมกัน และชาร์จตพลังานให้แก่กัน มันก็เป็นอะไรที่ดีมากเหมือนกันนะ นี่แหละที่มันคือการสัมผัสกลิ่นอายของผู้คนรอบตัว