ความเหงาเป็นความรู้สึกที่แต่ละคนรับรู้และเข้าใจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนรู้สึกแบบไหนทำอารมณ์เหงาหรืออย่างไรรวมถึงปริมาณความเข้มข้นของพลังงานแต่ละคนก็แตกต่างกันไป
ความเหงามันไม่ใช่ความรู้สึกแง่ลบ แต่มันเป็นเพียงสภาพทางอารมณ์ เหมือนเวลาที่เราหิวข้าว หรือรู้สึกหนาว ความเหงามันเกิดขึ้นมาไม่ได้เพื่อทำให้เราต้องเอาชนะมัน แต่เพื่อปล่อยให้มันได้อยู่ข้าง ๆ เรา แบบนั้นนี้จึงเป็นเหตุผลของการมีอยู่ของความเหงา
เราเคยเขียนเรื่องการกินข้าวคนเดียว ไปไหนคนเดียว ไว้ เรายังคงยืนยันว่าการไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียวมันอาจจะมีความเหงาบ้าง แต่มันไม่ได้แย่ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเหงาทุกครั้ง หรือทุกคน มีแค่บางครั้งเท่านั้นที่จะรู้สึกเหงา
กินข้าวคนเดียว สำหรับเรามันทำให้ตัวเองเป็นคนเดียวที่มีความสุขกับการกินอาหารมื้อนั้นเต็ม ๆ แบบที่ไม่มีใครมาแย่ง โดยไม่ต้องแชร์อาหาร กินข้าวคนเดียวนั้นสามารถทำให้เราสามารถกินอย่างมีความสุขมากขึ้นได้ เพียงแค่เราโฟกัสไปกับเมนูอาหาร จดจ่ออยู่กับอาหารที่เรากิน ว่าเรากินอะไร มากกว่าไปใส่ใจว่าเราจะกินกับใคร แค่ปล่อยใจและสมาธิให้รับรู้ถึงรสชาติอาหารแทน
ทุกวันนี้เรากำลังอยู่ในสังคมที่ทุกคนพึ่งพาตัวเองมากขึ้น อยู่ได้ด้วยตัวเองมากขึ้น เรากินข้าว เพื่อดำรงชีวิต กินเพื่ออิ่ม กินเพราะเราหิว เพื่อความอร่อย และเพื่อความสุขที่เราได้กินอาหารที่อยากกิน และร้านอาหารก็ปรับตัว มีโต๊ะสำหรับนั่งกินคนเดียวมากขึ้น ไม่มีการกันโต๊ะกลุ่มไว้สำหรับลูกค้ากลุ่มอีกแล้ว ล่าสุดเราไปกินร้านป้อน ก็ให้เรานั่งโต๊ะ 4 คนเลย ซึ่งหลาย ๆ ร้าน ก็เป็นแบบนี้หมดแล้ว
สำหรับคนที่กังวลสายตาคนอื่นมอง กลัวถูกตัดสิน ดูนินทา เราค่อนข้างมั่นใจว่า คนแบบนั้นในสังคมปัจจุบันมีน้อยแล้ว แต่ละคนไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะไปสนใจชีวิตคนอื่นขนาดนั้น ไม่มีใครจะสนใจว่าคนอื่นจะใส่ชุดอะไร กินอะไร กินกับใคร มีใครเจ้าตัวเท่านั้นจะสนใจว่าตัวเองจะใส่ จะกินอะไร
ความเหงานั้นไม่ต่างจากอารมณ์ความรู้สึกต่าง ๆ ที่เรามี ที่เมื่อเวลาผ่านไปก็จะค่อย จางลงไปตามธรรมชาติเหมือนของขวัญที่ลอยเข้ามาแล้วก็หายไป
ความจริงคือ ไม่มีผู้ใดบนโลกนี้ที่ไม่รู้สึกถึงความเหงาโดดเดี่ยว และไม่มีผู้ใดที่รู้วิธีเผชิญหน้ากับความเหงาด้วยเช่นกัน